اکثر دبیران ما در سراوان فن تدریس را خوب بلد نبودند. مطالبی که آنها در کلاس ارائه میدادند را به سختی یاد میگرفتیم. این موضوع را در تهران متوجه شدم.
بعد از دیپلم برای مدت کوتاهی جهت امتحان کنکور که به تهران رفته بودم آنجا فهمیدم که فن تدریس دبیران تهرانی با روش تدریس دبیران ما خیلی فرق میکند. در تهران مطالب درسی را به مراتب بهتر یاد میگرفتم.
بنظرم مهمتر از علم و دانش برای یک معلم این است که بتواند دانش خود را ساده و شفاف به دیگران انتقال دهد. بعضی از اساتید یا دبیران دارای علم و دانش کافی هستند اما در نحوه انتقال مطالب با مشکل مواجه میشوند. حال اگر دبیری دارای هر دو امتیاز باشد آنوقت عالی میشود.
بااینحال از نظر ما دانش آموزان آنزمان، معلم فوق العاده قابل احترام بود. هر چند که گاهی دبیران ما را تنبیه میکردند اما تنبیه آنها از روی دلسوزی بود، نه خصومت.
✍ احمد رضا طاهری. یادداشتهای زندگی دکتر محمد رضا طاهری: جلد اول (۱۳۲۴-۱۳۴۶)، انتشارات نسیم حجاز ۱۳۹۷.
دیدگاهتان را بنویسید