روزهای پنجشنبه استراحت میکردم و بهترین استراحت تماشای فیلمهای سینمایی بود. در زاهدان دو سینما بنامهای فروردین و ملک وجود داشت.
سینما فروردین در خیابان امام خمینی و سینما ملک در خیابان آزادی واقع شده بودند. این سینماها معمولا فیلمهای هندی، ایرانی، و بندرت فیلمهای اروپایی و آمریکایی اکران میکردند.
پس از یک هفته درس و مطالعه عصرهای پنجشنبه به سینما میرفتم و با خیال آسوده و بدون استرس و اضطراب به تماشای فیلم میپرداختم. در طول هفته شدید درس میخواندم تا روز پنجشنبه استرس نداشته باشم و با خیال راحت استراحت کنم و حقیقتا هم لذت میبردم.
بنظرم انسانهایی که بدون زحمت و تلاش صاحب بهترین امکانات رفاهی میشوند لذت چندانی از چنین امکاناتی نمیبرند. ولی آنهایی که با تلاش و کوشش به امکانات رفاهی دست میابند بیشتر لذت میبرند. زیرا که تلاش و کوشش است که به لذت معنی میدهد. به قول معروف خوشبختی را زمانی درک میکنیم که برای آن بدبختی کشیده باشیم. برای افرادی که کمبود و کسری رفاهی ندارند رفاه و لذت معنی چندانی پیدا نمیکند. معمولا برای این دسته از افراد زندگی یکنواخت است.
در هر حال، آنزمان که در منطقه سیستان و بلوچستان نه از امکانات رفاهی امروزی خبری بود و نه از تکنولوژی و ارتباطات روز، بنظرم سینما رفتن بهترین تفریح بحساب می آمد. گاهی استاندار و خانواده اش به سینما می آمدند. در آنزمان قیمت بلیط سینما 15 ریال بود.
✍ احمد رضا طاهری. یادداشتهای زندگی دکتر محمد رضا طاهری: جلد اول (۱۳۲۴-۱۳۴۶)، انتشارات نسیم حجاز ۱۳۹۷
دیدگاهتان را بنویسید